Boris Giltburg: "zonder muziek zou ik me ongelukkig voelen"Klassieke muziek
Boris Giltburg te gast bij Nicole Van Opstal in Boetiek Klassiek
Het is alweer vier jaar geleden dat de sympathieke Israëlische pianist de Koningin Elisabethwedstrijd won. Sindsdien is zijn leven compleet veranderd. Maar hij houdt van de intensiteit ervan, zegt Giltburg zelf in Boetiek Klassiek op 7 oktober.
Hij speelt op grote podia en is bijna voltijds op tournee. Maar toch is die eerste prijs geen garantie voor succes. Het biedt je meer kansen en meer concerten. Laat dat nu net een valkuil zijn: je zegt steeds meer ja op al die uitdagende en leuke dingen, terwijl je lichaam en je geest echter geen onuitputtelijke bron van energie zijn. Je staat in dienst van de muziek en kan die enkel eer aandoen als je jezelf genoeg tijd geeft om voor te bereiden.
Je zegt: 'Ja, ik speel dit concerto vanavond en de volgende ochtend vlieg ik naar Tokyo om een totaal verschillend programma te spelen. En dan besef je dat je fysiek wel tot in Tokyo geraakt, maar je zal mentaal niet op je best zijn en je zal de muziek geen eer aandoen'.
Deelnemen aan een wedstrijd doe je onder andere om je muziek voor zo veel mogelijk mensen te kunnen brengen via concerten. Mensen onderdompelen in klassieke muziek en hen laten kennismaken met het genre is een doel dat Giltburg nauw aan het hart ligt.
Zo heeft hij zelfs een blog, waar hij gedetailleerde luistergidsen aanbiedt voor bepaalde werken. Het begon bij zijn vrienden, die grotendeels geen muzikanten zijn. Giltburg liet hen zijn favoriete opnames beluisteren maar merkte dat niet iedereen de muziek altijd kon volgen. Aspecten die voor hem als pianist duidelijk zijn, zijn voor een ander misschien helemaal niet duidelijk. De in Rusland geboren musicus vergelijkt het met een Zwitsers horloge: het horloge toont de tijd, vergelijkbaar met de harmonie en de melodie in muziek. Maar wanneer je het horloge opent, zie je verschillende kleinere mechanismes waarvan je niet ziet of hoort hoe ze werken. Zo is het net in muziek en Giltburg tracht met zijn blog de kleinere klokjes binnenin de muziek uit te leggen. Momenteel schrijft hij zelfs voor BBC Magazine.
Naast piano spelen heeft Boris Giltburg ook nog andere passies waaronder fotografie, linguïstiek en computers programmeren. Maar - gelukkig voor ons - blijft muziek zijn grootste passie.
Zonder muziek zou ik me ongelukkig voelen. Het is een passie. Ik beleef er zo'n plezier aan om elke dag toegang te hebben tot de meest fantastische muziek die er geschreven is en ik voel me een ongelooflijke geluksvogel dat ik van die passie mijn beroep heb kunnen maken.
En onder die meest fantastische muziek die er geschreven is, valt voor hem zonder twijfel Russische muziek. Geboren in Rusland, maar opgegroeid in Israël, bleef de familie Giltburg een Russisch gezin. Boris Giltburg blijft geboeid door de Russische poëzie, cultuur en muziek omdat het altijd verslavend rijk, diep en volkomen authentiek is.
Met zijn concert in Bozar, dat Klara Live uitzendt op 19 oktober, schetst hij een beeld van Russische pianomuziek uit de eerste helft van de 20e eeuw. Met werken van Stravinski, Sjostakovitsj, Medtner, Skrjabin en Rachmaninov. Intense muziek die volgens Giltburg als geen ander je hart beroert.
Beluister het integrale interview met Boris Giltburg in Boetiek Klassiek op 7 oktober hier: