Pianoreus Nelson Freire overledenKlassieke muziek

Nelson Freire begon op zijn derde met pianolessen bij twee voormalige leerlingen van Liszt. Hij was vijf toen hij Mozart’s Sonata K. 331 speelde voor publiek. Een echt wonderkind! In 1957 verhuisde hij naar Wenen om daar te studeren bij Bruno Seidlhofer, die ook les gaf aan Friedrich Gulda en enkele jaren later stond hij al op de grote podia wereldwijd. 

Tijdens zijn studie leerde hij ook Martha Argerich kennen. Ze werden beste vrienden en deelden het klavier vele keren. Nelson Freire noemde haar meer dan eens de beste pianist van hun generatie.

Nelson Freire werkte heel zijn carrière samen met orkesten en dirigenten wereldwijd. Hij maakte de gouden jaren bij Decca en Philips mee en laat zo een indrukwekkende stapel prachtige opnames achter. Hij speelde vooral graag Beethoven, Chopin, Schumann, Debussy en Liszt, maar ook de muziek uit zijn thuisland eerde hij graag in zijn pianospel.

Zijn entourage, vrienden en bevriende muzikanten roemen zijn bescheidenheid en ongelofelijk talent. "Een reus heeft ons verlaten. Een virtuoos met een heldere fluwelen toon. Hij was vriendelijk, bescheiden en hield zich ver weg van al het mediagedruis. Iedereen van ons respecteert en bewondert hem. We houden van hem", schrijft de Franse pianist Philippe Cassard.

Zelf zei Nelson Freire ooit: "Ik ben een nostalgisch persoon, maar niet melancholisch. Dat is wat ze in mijn land saudade noemen. Dat is een positieve nostalgie die maakt dat je het verleden kan herbeleven, zonder telkens te moeten huilen."