Pompidou interview met Maria Gilissen Broodthaers door Chantal PattynBlijf verwonderd!

Op 28 januari was het exact 40 jaar geleden dat Marcel Broodthaers overleed. Veel te vroeg, amper 52, in Keulen. Op zijn verjaardag dan nog. Broodthaers was één van onze meest inspirerende en complexe kunstenaars, die, ondanks een oeuvre van slechts 12 à 13 jaar (hij stelde, een dichter zijnde, pas voor het eerst tentoon in 63, zijn eerste officiële galerietentoonstelling vond pas het jaar erop plaats, in de galerie Saint-Laurent) een enorme stempel op de kunstgeschiedenis drukte. Ook nu nog. Zelfs de jongste biënnale van Venetië vond een ijkpunt in Broodthaers, net als vele documenta's. Op 10 februari opent in het MOMA in NY een grote retrospectieve rond zijn werk (die later naar Madrid en Düsseldorf komt). Om al die redenen wou ik een hommage houden voor Broodthaers deze week in Pompidou. Met Joris D'Hooghe, die op het oeuvre van M.B. doctoreert, en Anny De Decker, die samen met wijlen Bernd Lohaus de legendarische galerie Wide White Space in Antwerpen dreef waar ze werk van Broodthaers toonde. Stefan Hertmans las voor uit zijn vertaling van de bundel Pense-Bête die M.B. later via gips onleesbaar zou maken (M.B.'s entree in de kunstwereld) en ik belde met Philippe van Cauteren die belooft eindelijk het Broodthaerskabinet in het SMAK te openen. Want waar in dit land, behalve in Brugge, kunnen we zijn werk nog zien? Het wordt de hoogste tijd dat Brussel ook eens investeert in een Broodthaers-museum. Was hij het niet die uitpakte met de installatie 'Museé d'art Moderne à vendre pour cause de faillite'? Visionaire woorden. In Pompidou hoorde je ook twee dagen zijn weduwe Maria Gilissen aan het woord. Ik had een lang gesprek met deze bijzondere vrouw in de Herbert Foundation in Gent, dat een prachtige presentatie organiseerde met het werk van M.B.. Dus heden op YouTube en onze website.