Hendrik Conscience

Op 19 september 1868 verhuist Conscience en zijn gezin naar Brussel om er hun intrek te nemen in de ambtswoning van het Wiertzmuseum te Elsene. Negen dagen eerder was hij bij Koninklijk Besluit officieel benoemd tot ‘Conservator van het Koninklijk Museum van Schilder- en Beeldhouwkunst van België’. Het hoofdstuk ‘Kortrijk’ wordt hiermee afgesloten. Het nieuwe hoofdstuk ‘Brussel’ kan beginnen.

In 1853 had Hendrik Conscience ontslag genomen als griffier van de Antwerpse academie. Drie jaar later moet hij het nog altijd zonder job stellen.

1849 is een vervloekt jaar voor Hendrik Conscience. Op 7 mei sterft een van zijn meest dierbare vrienden, de populaire volksdichter Theodoor van Ryswyck. Een dikke maand later sterft zijn vader, Pierre Conscience.

De Vlaamse zaak!

Op 21 mei 1836 zwaait Conscience af uit het Belgische leger. Thuis in Borgerhout krijgt hij van zijn vader nog 6 maanden de tijd om werk te zoeken en zo op eigen benen te staan. Dat blijkt echter moeilijker dan gedacht. Het is vooral het kunstenaarsleven dat hem aantrekt. Bovenal wil hij dichter worden.

‘De man die zijn volk leerde lezen’ : het moet de meest succesvolle catchphrase uit de Vlaamse literatuur zijn. Ze slaat natuurlijk op Hendrik Conscience. Wat deze gevleugelde woorden verder nog mochten betekenen, ze waren hoe dan ook de hoogste lof die een schrijver te beurt kon vallen.

In deze eerste aflevering vertellen biograaf Johan Vanhecke en Pat Donnez over de jeugdjaren van Hendrik Conscience. En dankzij acteur Filip Peeters komt ook de schrijver zelf tot leven.